Rock Meldert Festival 't Keulenhof Meldert (Hoegaarden) (22-07-2023) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: HDC Los Lagartos © Rootsville 2023

Sinds de sprong in de kalender van 'Blues Peer' dat het weekend van 21 juli kwam te verlaten hadden die van 'Los Lagartos' hun 'Rock Meldert' op deze datum ingelast. Vorig jaar vond hun eerste editie plaats op het allerlaatste weekend van augustus, heu...datzelfde weekend was er natuurlijk ook 'Gevarenwinkel' hier zo een 30km vandaan. Nu dus richting weekend van 21 juli en hun affiche klonk voor deze tweede editie veel belovend. Otro pequeño problema voor deze hagedisjes was dat het woord 'PR' hun blijkbaar nog niet bekend is en dus kwamen we het te weten door hun lid Marc V. en dus wijle richting de taalgrens.

De 'PR' machine van Gevarenwinkel die was op donderdag al neergestreken in het hinterland van Hoegaarden en zoals we hem kennen begon hij dan maar alvast een handje toe te steken met de opbouw. Op onze 'Fiesta Nacional' tekende ik nog present op 'Turnhout Royale' maar tegen de deuren open gingen hier op de 'Rock Meldert' site, was ik aanwezig, en dit voor 'Lagarto Marc'. Na zelf voor meer dan 25 jaar een verstokte HD brommeraar te zijn geweest verwachte ik hier grote colonne HD'kes maar kwam ik enigszins bedrogen uit. Zelfs de 'Solex Brothers' waren verloren gereden in de aanpalende bosjes, of misschien wel aangevallen door een kudde 'Wild Hogs'?

Grapje uiteraard want we waren hier uiteraard voor de muziek en de eigenzinnige covers van 'DC Snakebuster & Half Blind Willie', de ruime diversiteit in de muziek van 'Alain Louie & Les Talons Gitans', de winnaars van de Belgian Blues Challenge 2022 'Özgür Hazar's Blues Syndicate', de resurrection van 'The Blues Rats', de fantastische Southern Rock van 'David Ronaldo & The Dice' en als er nog jus in de al vermoeide benen zit misschien ook nog voor het Belgische punk voorbeeld 'The Kids'. Enkele van onze voorvaderen zoals Antoon & co die waren er al wel, als is het op de 'Dia de Los Muertos' nog wel een paar maand wachten.

De 'MC' van dienst aka 'Master of Ceremony' kwam als volwaardig 'Los Lagartos' member dan maar het feestje in gang zetten want we waren hier uiteraard voor de prachtige affiche. Naast de harde kern rond vader en zoon 'Snakebuster' zag ik ook al meteen de Rudy, die in 2003 'Meensel Blues' uit zijn grondvesten wist op te bouwen en zo vele nationale en internationale wist naar het Hageland te lokken. Een andere aanwezige was 'Le maire de l'Ecluse' en die was dan weer de bezieler van het ook alweer helaas verdwenen 'Bierbeek Blues' maar ook 'PR' man van Ana Popovic.

Zo zie je maar hé 'Los Lagartos', PR, PR en nog eens PR. Iemand die zijn job als dusdanig serieus ter harte neemt is de Wim en daar is dan David Ronaldo weer blij om. Later arriveerden ook nog Hedwig 'Peep' Peetermans, Mark Sprex van de 'Rhumba Kings' en zijn gevolg, ex-members van 'Chilly Willy' Alain Counyé en onze Chappie, en een heuse delegatie van 'MC' Gevarenwinkel als de voor ons gekende en doorwinterde 'Musique Connaiseurs', enkele kwamen rechtstreeks van Oostenrijk voor deze 'Rock Meldert'. Hun 'Strohrum' ruilde ze dan maar meteen in voor drankbonnetjes.

'DC Snakebuster & Half Blind Willie' begonnen er dan maar aan met 'I'm Ready' en klaar waren we al een tijdje. Nummers als 'Blue Suede Shoes' en 'Proud Mary' deden de heupen al wat bewegen. Frank aka 'DC Snakebuster' die bespeelde een sixstrings gemaakt uit de restanten van een paardenkop, en het moet uit die tijd zijn geweest dat 'Fury' uit het TV beeld verdween. 'Half Blind Willie', diene hebben we ook weten beginnen op de 'Plekmuziek' van de Venetiaan in Hoegaarden. Toen nog enkel op 'washboard' nu al met een gans arsenaal aan percussie instrumenten avant la lettre, dit misschien wel uit de Cajun en Skiffle era.

Na eentje van 'Canned Heat' was het tijd voor iets anders. De organisatie had aan de muzikanten gevraagd om een special guest in te lassen als een extraatje. Frank was dan maar in de haren beginnen krabben want hij kon toch moeilijk 'Half Blind Willie' op straat zetten om zo daarbij zijn erfenis te verspelen. Door het wegvallen van de musical 'Broadway' bracht hem dit op het lumineus idee om de danseressen vanuit de 'Big Apple' richting Meldert te lokken. Uiteindelijk lukte het hem er eentje over te houden in de selectie en dat was niet Hans de Booi zijn 'Annabel' maar wel Annebelle.

Annebelle deed haar kunstjes dan maar op de tonen van 'I Just Want To Make Love To You' ook bekend in de versie van Etta James en ja, ook de 'Rolling Stones' brachten dit in hun blues periode. Het moet zijn dat 'Los Lagartos' nogal brave motar'kes zijn want de bordjes uit de HD rally's met daarop 'Show Your Tits' bleven achterwegen. Maar goed ook want er waren toch wat kids in de tent en dat waren nog niet die punkers voor straks.

'DC Snakebuster & Half Blind Willie' die gingen dan maar verder met Elmore James' zijn 'Dust My Broom', eentje dat in 1936 al was geschreven door Robert Johnson. 'I'm a Roadrunner' dat is dan weer van Mister Bo Didley en voor de mannen met baarden was er dan nog 'Sharped Dressed Man'. Eruit gingen ze hier met 'Let's Work Together' van' Canned Head'. Tijd voor een lekkere en eerlijke hamburger dan maar.

Tijd dan maar voor 'Alain Louie & Les Talons Gitans' en gelukkig had ik een 'die hard' van de band in de buurt voor het aanbrengen van de titels. Naast Alain Louie hebben we ook Rick Volkaerts aan de drums en Victor 'Wannes' Vermeulen aan de gitaar met de dikke snaren. Hun muziek is een mix van diepe blues, garage rock en New Wave maar om het in een enkel woord te vatten is het gewoon 'zolder rock' want hun repetitie kot is de zolder van de Rik. De special guest van deze 'Salon Gitans' is niemand minder dan 'Lange Polle oftewel monsieur Paul.

Hun opener is 'Mummie' en daarmee stelden we vast dat er ook wat 'Talonnekes' waren afgezakt naar Meldert. op 'The Style You Take' hebben Alain en zijn 'Talons Gitans' dan maar een bruggetje ingebouwd naar de new wave van 'Psycho Killer' en zo bevinden we ons bij de Talking Heads uit 1977. Uit hun album 'Vieil Indien' uit 2010 brengen ze dan het ambiance brengende 'Anni Versaire' en is dit misschien ook wel een kipoog richting Arno. 'Waiting For The Man' is dan ook het moment dat 'Lange Polle' zich in de debatten komt mengen.

De uitstekende ritme sectie met Rik Volkaerts en Wannes Vermeulen doen meer dan goed werk en behoren ook toe aan het kabinet van 'Fandango Music'. waarvan er hier toch wel een grote delegatie is afgevaardigd. 'Fools In Brazil' kan je ook terugvinden op hun album 'No More' en bij mij doet de muzikale inbreng hiervan de sfeer van een Tom Waits opflakkeren en dit is toch een van mijn favoriete songsmids.

Met 'Radio Grand' weten ze zelfs wat slow music uit hun instrumenten te toveren maar niemand die zijn geliefde vastpakte want we waren met z'n allen in de ban van de muziek van deze 'Alain Louie & Les Talons Gitans'. 'Dobré Pica' deden dan weer de Latin Vibes oplaaien en met hun afsluiter verhuisden we even richting Afrika.

'Özgür Hazar's Blues Syndicate' die wonnen zoals bekend de 'Belgian Blues Challenge' in 2022 en hup zo waren ze meteen prominent aanwezig op onze podia. Mijn laatste concert dat ik zag was in de 'Hnita Hoeve' met daarbij een blazers sectie om 'u' tegen te zeggen. Helaas hebben ze deze niet bij al was het maar als special guests. Wat ze wel bij hebben is een dosis uitstekende blues en heel wat nummers die hun nieuwe album zouden gaan kleuren.

Samen met frontman Özgür Hazar vormen ook Pieter Akkermans (ook uit het Fandago bestand) op de black & white keys, Geert Zonderman op bass en Vincent Caers op drums dit 'Blues Syndicate'. Reeds vlug in hun bestaan is ook Arianne 'Yaya' als additional vocals zich komen aansluiten bij de band. Deze dame maakt nu als vaste radartje ook onderdeel uit van de deze band.

Met een intro komen zo beetje bij beetje dit 'Blues Syndicate' op het podium en beginnen ze er eerder intiem aan met 'Can't Stop Missing You'. Full force dan maar met 'Mama He Treats Your Daughter Right' en zo is fury Arianne meteen in haar element, en dat is blues met een vleugje theater erbij.

Met 'Downtown Philly' krijgen we meteen ook al eentje te horen dat op hun nieuwe album zal prijken en op 'My Babe' van Little Walter is het alle teugels los. Arianne kan even backstage en zo brengt dit 'Özgür Hazar's Blues Syndicate' het wat oudere werk uit hun debuutalbum 'Sad and Blue' van 2020 met daaruit het mooie 'Baby Blue'. De skills van Özgür op zijn gitaar kan je best vergelijke als een mix van Stevie Ray Vaughan en B.B. King. Dus goed!

Waar we altijd weer naar uitkijken bij deze band is het nummer 'Hoochie Coochie Man' gebracht door bassit Geert Zonderman. Een we blijven het zeggen die klankleur straalt blues uit en zouden we zelfs eens meer willen horen. Niet dan? en zo gaan we verder met 'Holy Man' en gaan ze eruit met 'Lazy'.

18 jaar is voor sommigen al wel een mensenleven en zo lang zijn de volgende 'The Blues Rats' weggebleven uit de bluessène. Na Corona besloten ze terug samen te komen en ontvingen we met 'Rootsville' hun nieuwe album dat eerder dit jaar uit zou komen. We waren zo ook de eerste om er een review over te schrijven en wat ik toen hoorde stemde me positief. Volgende maand treden ze aan op 'Oetsloven' maar vandaag staan ze hier na al die jaren terug op het podium en wel op 'Rock Meldert'.

Deze band bestaat uit Rene Dillen (vocals, rhythm & slide guitar), Ronny Defau (lead & slide guitar), Wim Desair (harmonica), Ivan Coppens (bass) en David Dolezal (drums). Hun album 'The Last Train' zal ongetwijfeld in de 'picture' komen te staan. De meeste van de bandleden zijn pensioen gerechtigd dus van afjagen is er hoegenaamd geen sprake. Helaas vonden ze in deze categorie niemand om als special guest aan te treden.

In het gezapig ritme van een 65+ kregen we dan nummers als 'Waterbed' en uit hun nieuwe album 'Wanna Kick My Bucket List'. Laid back gebrachte blues met soms een vleugje American erin. Ook 'Walking Your Blues Away' kan je op het album terugvinden. Met 'I Can't Get Enough Of The Blues' willen ze zo hun eigen levenswandel beschrijven in een nummer.

Ook Corona inspireerde hun voor het schrijven van een nummer en zo krijgen we toch een aangenaam klinkend 'Corona Blues' te horen. Ook de titeltrack van het album krijgen we maar met 'Just Comfort Me' in een Young timbre zit hun passage er hier op.

De volgend band, ja daar staan we al een tijdje op te wachten en 'Just In Time' arriveerde hier de schnellzug van de Oosterijkse ÖBB die speciaal voor het concert van 'David Ronaldo & The Dice' een stopplaats in Meldert hadden ingelegd. Dit gezegd zijnde is er nog een bericht dat deze band op het laatste weekend van augustus op de affiche staat van 'Gevarenwinkel' en op 10 september 2023 om 2PM in de 'Klinker' te Aarschot een 'Live' album zullen opnemen. Wie daarvan nog geen flyer heeft ontvangen...there's only one man to blame en dat is de Wim. Het optreden dan maar.

'David Ronaldo & The Dice' hun 'special guest' die was er al een tijdje want dan hebben we het over master on the black and white keys Pieter Akkermans en oren open want ook hij zal er op Gevarenwinkel bij zijn. David Ronaldo en zijn dobbelsteentjes dat is ook een opligger met beauties en dat zijn nu eens geen paarden maar gitaren, waaronder ook een Gretsch 'White Falcon'. Naast david Ronaldo himself zijn er ook zijn wingmen Charly Verbinnen en Dirk Lekenne. Daarbij uiteraard ook nog een ritme sectie met percussionist/drummer Marco Epis en bassist Tim Van Passel en ook Lesley Verbeeck als  backing vocal. Nog even alles afstemmen en we zijn er met z'n allen klaar voor.

Ze openen met een intro om alle instrumenten nog eens dubbel te checken waarna de hel losbreekt met 'Wasted My Life'. Zoals de fans wel weten hebben 'David Ronaldo & The Dice' reeds drie fantastische albums op hun conto staan met daarbij 'Citizen Of The World' uit 2019, 'Shoot Them With Words' uit 2021 en als laatste uit 2023 het uitstekende 'Tunes For A Dime'. Dus dit jaar volgt er nog een 'Live' album.

Uit hun nieuwste album komt ook het volgende 'Laid-Back and Easy' en meteen is de tent van deze 'Rock Meldert' gevuld met de sound van deze band. Drie gitaren die harmonieus weten samen te spelen en dus ook drie klasbakken. De uitstekende ritme sectie en de aanvullende keyboard zijn een match in heaven te noemen. Nog niet zo lang is ook Lesley Verbeeck toegetreden tot 'The Dice' en when she sings it's a seven zoals je kan horen op 'The Weight' van die legendarische 'The Band'.

We krijgen met 'Tunes For A Dime' en met 'Substance Boogie' zowat het ganse spectrum van deze band te horen en dus voor iedere liefhebber wel een houvast en een rede om ervan te houden. Zo krijgen we na 'Hunted Man' de voorstelling van de band maar voelen we zo ook dat het einde aan het naderen is. Nog even genieten dan maar op 'Burned Up My Love' en 'Whipping Post'. Helaas een uurtje vliegt zo voorbij wanneer je aan het genieten bent.

Begin juli waren we op 'Sjock' en kregen dus onze dosis punk wel binnen voor een jaartje. 'The Kids' die laat ik dus aan me voorbij gaan en trek dus met kussensloop en slaapzak terug richting 'Montaigu'. Ik hoor het je al zeggen pas op want...there will be no next time maar trop is teveel voor mijn oude knoken. Nood aan wat rust is nu meer aan de orde. Aan die van 'Los Lagartos' zou ik zeggen van 'Keep Up The Good Work' en zo wordt het misschien kiezen tussen de blues- en andere muziekliefhebbers en de 'MC's'.

'Los Lagartos' don't Forget 'Los Gevarenwinkel'

de VIP's voor David Ronaldo & The Dice

Blues United

enkele MC's

en...